Røvarbandar: "Punkertons".

Punkertonnene

Det er punkertonner over alt. 

Snushanane har ikkje kontor, dei er augevitne. 

Punkerton veit det meste som skjer fordi ein av dei var der da det skjedde. 

Ingen kan vite om dei hadde ein finger med i spelet, eller kor mykje dei sit igjen med av kaka.

Men kva er eigentleg ein Punkerton? 

Dei er Detektivar og Leigesverd, 

Informasjonssankar og Riflemann. 

Semiuniformerte, og til leige for ein neve sølvpengar... 

Din Lokale Punkerton.

Kundekretsen er stort sett fornøyd med tjenestene: 

"66% Resultat! Alltid." som slagordet seier. 

Brukarane er kven som helst, mellom anna Folk Flest, Private Investorar, Familiar, Stiftingar og  Regjeringer.

I Munning kan ein nytte seg av tenestene til mellom anna desse lokale Punkertonnane; Unge Herr Lyseblå, Herr Brun, Herr Grøn og Store Herr Vinraud med Loggboka.

Kvardagen til "Din Lokale Punkerton". 

Morgongry: 

Stå opp, børste av dressen, leite etter føde og andre Punkertonner, for så å lokalisere nermaste radio.

Morgenstellet: 

Høyre "PunkerMaraTonnet -Godmorgon!" på kortbølgeradioen. Godt plassert på 13meter, 21,450 - 21,850 kHz ,den såkalla "Skallefrekvensen" , vert det sendt piratradio direkte frå Punkerton sitt hovudkvarter i Munning Casino &Grill. Schlager etter Schlager, Dose for Dose, vert Punkertonnane mata med Informasjon for dagen.

Første økt: 

Luske ned til sentrum og henge på eit hjørne. Møte dei andre Punkertonnane om ein ikkje har gjort det alt. Snuse litt, og utveksle Informasjon. Tolke og knuse "PunkerMaraTonnet", nynne litt på dei siste Schlagerane. Snuse litt meir, kanskje følge opp nokre lause trådar, spørre litt rundt. Traske litt i felten, banke på nokre dører. Når det nermar seg lønsj samlast Punkertonnane på hjørnet for å Snuse litt meir. 

Lønsj: 

På den lokale sjappa, saman med Folk Flest og Alle Dei Andre. Der det skjer - Punkerton er der.  

Andre økt: 

Luske litt omkring sjappa, møtes på hjørnet for å Snuse litt meir. Utveksle ein heil del informasjon. Luske avstad til felten for å freiste snuse opp noe brukbart. Eller henge på hjørnet til noko skjer - og om det faktisk skjer noko - så var dei der då det skjedde! Det er berre å spørre Din Lokale Punkerton.

Middagstid: 

På den lokale kneipa, saman med både Fint Folk, Folk Flest, Alle Dei Andre. Punkerton representerer.

Tredje økt: 

Luske, Snuse, spane, traske i felten og alt det der som Punkertonnar gjer for å løyse "66% av alle oppdrag - til slutt".  

Kvelds: 

På den lokale pubben, saman med Fint Folk, Folk Flest og Alle Dei Andre - såklart.

Kveldinga: 

På jobb, på den lokale Pubben. Der det skjer. Augevitne. Informasjon. Luske, spane og snuse litt. Snuse litt på hjørnet, seie "god natt" og luske heim, aleine eller i flokk.

Tussmørke: 

Høyre på "Punkertonrapporten" saman med dei andre Punkertonnane på Kortbølgeradioen, tune inn på "Beinfrekvensen",   11 m, 25,600 - 26,100 kHz og få Dagens Informasjon sammen med den riktige musikken servert saman. 

Svarte Natta og Grålysinga:

Då søv stort sett Punkertonnane søtt, før dei vaknar friske og raske neste morgon. 

På bua finn ein desse lokale Punkertonnane, som gjerne tek imot spanande oppdrag; Onkel Marineblå, Agent Orange og Professor Grøn.

I Midtbu kan ein nytte seg av desse tenestevillige lokale Punkertonnane; Herr Gulbrun, Kaptein Koksgrå og Herr Lilla.

Nett no: Første speltest av konfliktløysingsmetoden i T&R.

I ettermiddag fekk eg hjelp av "Cha" og "Mustela" til å gjere ein første speltest av konfliktløysingsmetoden som eg har jobba med i haust. Til å vera ein "alfatest" av metoden, utført på skissekart (eller "wireframe" som dei fnisande kalte det) med "proxybrikker" og mellombelse svart/kvitt rolleskjema, så gjekk det relativt raskt - og rett så bra. 

"Wireframekart" og "Proxybrikker"

"Cha" spelte representantar frå okkupasjonsmakta "Det Staselege Riket", "Mustela" spelte fridomskjemparar frå "Grenselandet" medan eg fungerte som spelleiar og regeladvokat. Etter 2,5 time vart det klart at fridomskjemparane hadde klart å stogge okkupantane… denne gongen. 

Historie:

Delar av "Fortroppen" til "Kompani 404" vart droppa i fallskjerm frå luftskipet "Mor" og landa ein plass i villmarka i nærleiken av "Bua". Deira oppdrag var å finne "Ruin A" der dei skulle sette opp ein mellombels base, og forsvare denne medan dei venta på resten av kompaniet. Det viste seg etter landing at det enten var feil på dei militære karta, eller at det hadde skjedd ein reknefeil, så dei fann ikkje fram til ruinen i løpet av første dagen. I kveldinga sette dei opp leirplass i utkanten av eit lite skogholt.

Fortroppen til Kompani 404 (frå venstre): Troppleiing, Jaktlaget og Fiskarlaget

Ein av dei lokale bøndene var vitne til at fallskjermtroppane landa, og beina strake vegen til "Bua" for å varsle ordensmakta. Lensmannen samla raskt saman alle våpenføre menn han kom over, og førte desse ut i villmarka for å finne dei fientlege Rikssoldatane, fast bestemt på å gje Riksmakta noko å tenke på. 

Fridomskjemparar frå Grenselandet: Lensmann med 2 assistentar,
Skyttarlaget frå Bua, 2x3 Vigilantar, 2x Sint Mobb. 

Scenario:

Det var ingen spesielle vinnarvilkår anna enn at troppane frå Grenselandet skulle utslette fienden, medan Riksstyrkane berre hadde som mål å overleve. Dermed vart scenarioet på sett og vis ein "Deathmatch" der den av spelarane som hadde overlevande figurar vant.

Resultat:

Etter ein del sniking, posisjonering og litt skotveksling klarte "Mustela" å dekke framrykkinga til den "Sinte Mobben" på høgre flanke, samstundes som "Buriflene" og "Vigilantane" sakte men sikkert skaut "Jaktlaget" og "Fiskarlaget" i fillebitar. Når mobben til slutt kom i possisjon til å angripe vart "Troppleiinga" og dei resterande soldatane fullstendig overmanna grunna antallet sinte bønder, sjølv om dugleiksnivået var mykje lavare.   

Lærdom eg kan trekke ut frå første spelinga:

• Det tok ikkje mange rundane før spelarane vart veldig opptekne av å snike seg omkring, samtidig som dei nytta terrenget aktivt. Kombinasjonen av sårbare figurar og kraftige våpen hadde ønska virkning.

• Laga var litt ubalanserte med fordel til Grenselandet, sjølv om soldatane frå Riket var både betre utrusta og trente.

• Dugleiken "Snike Seg" vart nytta flittig av begge partar, og burde heilt klart ha ein plass på framsida av rolleskjemaet. I samarbeid med spelarane formulerte eg også eit par nye mellombelse reglar for dugleiken.

• Dette spelet vart spelt med "åpent oppsett" og "åpne flytt" der begge hadde full oversikt over slagmarka, på samme måte som i dei fleste miniatyrspel. Begge spelarane var einige om at det kanskje ville vore artigare - og mykje meir spanande - om me nytta både "skjult oppsett" og "skjult flytt", noko me skal prøve ut på neste testspeling.

• Karta er viktige. Skissekartet hadde få detaljar, spelarane tolka det ulikt og me måtte stundom stoppe opp og definere terrenget tydeligare. Det skal bli veldig spanande å teste ut det ferdige Ruinkartet for å sjå om det gjer tolkingane til spelarane meir likearta.

Alt i alt var det ei veldig positiv oppleving å få testa ut metode og mekanikk i praksis, og eg ser fram til neste økt!

Arkivdykk 2: Kartlegging og skildring av Tåkeheimen

Enda ein illustrasjon og ei skildring frå 2009: 

Det ville og utemja området som ligg heilt nordvest på kontinentet, beståande av tronge dalar krinsa av høge fjell som skuggar for sola. Den ville naturen tvinger reisande, enten dei er turistar eller innfødte, til å halde seg til landevegane som buktar seg fram mellom bygd og grend. Ikkje det at vegane er spesielt trygge, for dei er både dårlig vedlikeholdt, bratte og kronglete, og i enkelte områder er det ikkje uvanleg å støte på røvarbander, men er likevel å foretrekke samanlikna med mannevonde villmarka som krinsar dei på alle kantar. 

På høgfjellet er det vidder med nye fjell, sju blåner til endes, men samme kor ugjestmild naturen er, har små menneskesamfunn klort seg fast her og der. Som kontrast til villskapen kan ein på overraskande plassar finne stille frodige dalar, gøymt eller gløymt. Regionen kan og by på ein rik flora og fauna, nesten i rikaste laget – då den inneheld ein del uønska element,  som til dømes det hata "Trollpakket".  

"Tåkeheimen" består av tolv Tåkefyrstedømer og Røvarbaroni, sjølvstendige statar som vert styrt av ein Tåkefyrste eller ein Røvarbaron. Som seg hør og bør med gamle gode naboskap er det mykje krangling og stridigheiter mellom dei tolv statane imellom, og kvar av dei fører sin eigen, gjerne eksentriske, politikk – oftast stii i strid med nabostatene. Likevel freistar dei 12 Røvarstatane møtes regelmessig til "Tåkeråd", for å snakke politikk, og freiste stake ut ein felles utanrikspolitikk og front mot den stadig meir trugande Riksekspansjonen. Dette klarer dei skjeldan, men har den siste tida – for å få opp talet på faktiske vedtak – fokusert mykje på kulturell utveksling.

ELVHEIM

Ein brei, lang og slakt stigande elvedal, som vert ein naturleg veg inn i Tåkeheimen, og er derfor strategisk svært viktig. Det er der Riket, på mange ulike lumske måtar, legg presset på dei sjølvstendige røvarstatane. "Porten", den eigentlege hovudstaden i Elvheim vart bomba i stykker for over 30 år sidan, og etter dette har den politiske makta i Tåkefyrstedømet vore fragmentert og svak. Regionen har rett nok ein symbolsk galeonsfigur i Konrad Kvinberg, Tåkefyrstforstandaren i "Nye Elvesalen", men på bygda herskar "Landets Lov" slik den vert hevda av dei små lokale røvarbandane.

MIDTHEIM

Ei samling av grender, bygder og byar langs bredden av den mystiske "Tåkesjøen", som vert rekna som kjelda for tåka som i periodar ligg tett over heile fjellregionen. Leiarskapet i Midtheim, for tida leia av Turbotåkefyrst Michael Midtelfarth, har sete i den fornemme "Fagersalen". Fyrstedømet har lenge finpussa rolla si som Tåkeheimens diplomat og fredsmeklar, og fører ein vinglete politikk med ambisjonar om å skape profitt av kulturell brubygjing. Eit resultat av dette er at det kvart år, med pomp, prakt og fanfarer, vert avhelde ofisielle "Fyrstelege Festspel i Fagersalen".

STEINHEIM

Ei samlimng av gruve og minebyar hogde rett inn i dei mineralrike fjella. Gruvebyane er knytta saman av eit intrikat nett av fjellvegar og bruer, medan dalbotnen under ligg urørt og vill. Leiarskapet i Steinheim har byrja vise seg som Rikseksympatisørar, og har funne seg til rette i sine roller som svikefulle medløparar til Riksepkspansjonen - nyrike og rusa på naturressursar med enorme eksportpotensial. Tåkefyrst Stein Steen Simonsen er stadig på hemmelege reiser til hovudstaden i Riket, og det ryktes at han driv med utsvevande forhandlingar med Rikskapitalistane om handelsavtalar og særprivilegium. 

FJELLHEIM

Bygder, gardar og bysamfunn som ligg i skråninga opp mot den ruvande "Tåketoppen". Fyrstedømet vert styrt med hard hand frå den fantastiske "Fjellsalen", ei ugjennomtrengeleg festning som enda aldri har vorte besigra i krig. Leiarskapet er søvnige, seige og konservative, og nyttar kreftene på å bevare ordenen som den er – og såleis deira eigen maktposisjon i Tåkeheimen. Det er framleis, etter mange tiår med tittelen, Fjelltåkefyrst Frank Fjellstø som er regjeringas ansikt utad, sjølv om det vert kviskra i krokane at han "kjenner på alderen". Med "Fjellgarden", den største ståande styrken i regionen, vert det sagt at Fjellheimen er sjølve grunnfjellet i Tåkeheimen, og at så lenge den held ut, vil dei andre og gjere det.  

RAVNHEIM

Berre nokre få spreidte høgdegardar, grender og fjellbygder har klart å klore seg fast oppe i den skrinne Ravnheimen. Befolkinga er hovudsakleg fattige bønder, einstøingar, nokre våghalsar og ein imponerande mengde geiter. Det er Tåkefyrst Rainer Ravnklo styrer, og til tider tyranniserer, innbyggarane i fyrstedømet frå den berykta Røvarborga Ravntoppen. Den einerådande og eigenrådige tåkefyrsten er stort sett humørsjuk, eller rett og slett gretten, og bygger politikken sin på like dosar militant nasjonalisme, despotisk populisme, stormaktsgalskap og sedvanleg svartmaling av alle situasjonar.

FJORDHEIM

Innerst i fjordane, lang unna alle former for begivenheiter, slumrar bygder og småbyar der borgarane lever rolige og relativt ubekymra liv. Dei fleste er sjølvstendige bønder som nøyer seg med ciderproduksjon og evigvarande krangling med naboane. Tåkefyrstedømet har aldri klart å einast om kven som skal styre og kvar det skal styrast frå, men har løyst floka mellombels med ein ambulerande Tåkefyrstetittel. Den noverande tittelhaldaren, Frode Fjordjorde, er ein genert yngling som inderleg godt veit at han ikkje dug til noko – og vert vekselvist manipulert og overkøyrd av eit råd lumske konservative eldre.

KLIPPEKYSTEN

Ei samling fiskever og øysamfunn befolka av trassige, lavmælte havbønder og sjørøvarar. Kystbyane er i teorien frie handelsbyar og vert styrt av borgarane sjølv, men Sjørøvarbaronen Skipper Siggurd Sjøsprøyt har einslags uofisiell rolle som samlande figur, noko som gjer at han representerer røvarbaroniet i Tåkerådet. Politikken hans vert prega av vær, vind og lumske understraumar, og han har fått ein viktig funksjon i Tåkerådet som effektiv blokkerar av fleirtalet.  

SILKESALANE

Ei samling familieklanar, busett i skyskraparaktige holer i hogde inn i høge fjellspir. Arkaiske tradisjonar, ritual og fastlåst etikett pregar dette klassedelte samfunnet, der hoffet lever lange sorglause dagar i toppspira, medan arbeidarane jobbar dagen lang nede i fabrikkholene med å veve spindelstoff. Silkesalane vert alltid representerte i tåkerådet av den som til ei kvar tid held tittelen frå skjønnheitskonkuransa "Frøken Silkesal" for det året, og kan på den måten ikkje tilføre rådet spesielt mykje på det politiske planet. Årets Miss Silkesal er spretne, smilande og sosiale Sirilill Sydspirdotter. 

NEDHEIM

Frå Falkeslottet styrer Tåkefyrst Nikolai Nedtur riket sitt med svett entusiastisk nasjonalisme. Han føler at store ting er på gang, og reiser mye rundt i fyrstedømmets alle grender, bygder og småbyar og inspiserer Nedheimevernet og dei lokale skyttarlaga. Nasjonaldagen vert feira med militære paradar og salutt frå det fyrstelege kanonene. Rundt om i dei 1000 klyngetun ristar Ola og Kari Nedheim skeptisk på hovudet, men tør ikkje anna enn å gjere som dei pleier; å ikkje stille spørsmål og ellers gjere som dei vert fortalt. Tåkefyrst Nikolai brukar så mykje tid i Tåkerådet som mogeleg på å hisse til strid.

SKOGHEIM

Skogheimsbønder flest er nøkterne, sjølvberga og stillfarne – men med ei djupt rota vilje til å kjempe for sin eigen eigedom. Det er sedvane at høvdingane frå dei ulike grendene og bygdene omkring i dalane ned mot Granskauen samlast i Eikesalen kvart tredje år for å velge ny representant til Tåkerådet. Denne perioden vert Skoheimen representert ved Tåkefyrstinnefortredar Sigrid Skogbeltet, som tilhører den radikale, handlingsorienterte delen av Skogheim sin politiske underskog. Ho deler bekymringa til høvdingane for sørgrendene, om at Riket tek seg for store fridomar, og gjer alt for store innhogg i urskogen Granskauen. 

OPPHEIM

Det akademiske hovudsetet i Tåkeheimen finn ein på Haukereiret Campus, som blant anna kjent forsine spesielt gode liner i fag som Aerodynamikk, Arkitektur, Astronomi, Filosofi, Fysikk og Optikk. Folkesjela er prega av trua på kunnskap, og din jamne Oppheimbonde skjuler ofte mange andre talent. Busett i økologiske klyngetun, sett opp nøyaktig etter teikningane utsteda frå Instituttet for Arkitektur. Det er ikkje uvanleg at Oppheimsbøndene stappar pipa med urteblanding, før dei les Morgonposten si dekning av Tåkerådet. Oppheim rir for tida på ei liberal- realistisk bølgje, og hippiane i Pensjonerte UrAreonautars Fine Forening «PUFF» sit med makta. Oppheim vert representert av ein Royal Areonaut Philosophicus, Flygaryrste Oddvar Opptur. 

HUREN LUREN

Dette er landet der ingen skulle tru at nokon skulle bu. Oppe i dei bratte fjellsidene bur folket, medan det nede i dalane luskar trollpakk. For å reise mellom høgdegardane, og dei tre fjellbyane i fyrstedmøet, bruker ein varmluftsballlong- taubaner. På den måten slipp ein å ferdast i den trollinfiserte dalbotn. På snedig vis har dei mest infiserte dalane vorte mura att, slik at det dumme trollpakket ikkje kjem seg ut, og desse fungerer no som konsentrasjonsleirar for alt Trollpakk i Tåkdeheimen. Dei tre byane er organiserte som bandar, med kvar sine høvdingar, medan Luftpiratane regjerer over taubanene - og dermed all frakt og persontrafikk. Det er Luftpiratane sit med den største militære makta i fyrstedømet, og den har dei mellom anna nytta til å plassere Anne Knutsdotter i Tåkefyrstinnestillinga. Anne verkar alltid entusiastisk på utsida, men er eigentleg berre ein unnvikande politikar når det kjem til handling.

Arkivdykk: Tåkefyrstar og Røvarbaronar som krigspel!

Dette er ein tre år gamal illustrasjon som har vorte liggande å støve i arkivet mitt. Den er frå tida då eg jobba mest med verdsbygging av regionen Elvheim, lenge før sjølve metoden var påbegynt. Samtidig som metoden var uklar, så byrja det likevel å gå opp for meg at spelet eg ville lage mellom anna skulle handle om krig og storpolitiske konflikter. Det var enten like før, eller etter, at Warhammer Fantasy Battle (ein gamal flamme frå ungdomstida) kom ut i ny praktutgåve, og eg bestemte meg å teikne ein hær frå Elvheim med nostalgiskironisk inspirasjon få miniatyrspelet eg hadde hatt så mykje moro med. I utgongspunktet ville eg berre leike med ideen, og samstundes presentere ulike element frå settingen på ein litt anleis måte, men på mange måtar vart denne teikninga veldig viktig for retninga som prosjektet har teke dei siste åra. 

I skriveria frå den gong hadde eg både skildra styrken med ord (sjå under) og notert følgande bruksområde for denne illustrasjonen/spelplansja:

- "I Sandkassespel: Det kan jo vere at det i løpet av ei lengre kampanje vert naudsynt å stable på beina ein eller fleire representantar for ordensmakta, for å stogge spelarfigurar som lagar bråk eller vert for mektige. Her er nokre døme på kva Elvheim kan stille opp med på kort varsel. Bruk så mykje av lista som du ser naudsynt. Det er mogeleg å samla ein større styrke, men det vil ta mykje lengre tid…"

- "I Krigsspel: Grenselandet vert okkupert av Riksmakta, og Elvheim står for tur. Resten av Tåkeheimen er uvillige til å sende hjelp, så Elvheim må freiste stoppe Riksekspansjonen på eigenhand. Hæren er samla på ei slette like ved Munning, og gjer seg klar til å marsjere sørover mot Porten for å konfrontere Rikstyrkane. Spele ut nokre scener som tek for seg førebuingar og reise, og så avslutte med ei episk slagscene med Portruinane som kulisse…"

- "I eit eventuelt Strategisk Matrisespel: Tåkefyrstforstandaren er opprådd over nederlaget i Tåkerådet, og har beslutta å gjere noko med situasjonen på eigenhand. Han har samla inn dei mest sagnomsuste Lokale Heltane i Elvheim til eit topphemmeleg møte i Nye Elvesalen. Heltane får i oppdrag å reise rundt til alle dei ulike maktbasane i Elvheim for å trygle og be om nokre soldatar til ein styrke som skal marsjere ned til Grenselandet for å stogge Riksstyrkane. Det er opp til spelarane sin kreativitet, evne til å overtyde og kjøpslå kor store styrkar dei klarer samle. Kampanja må sjølvsagt avsluttast med ei episk slagscene i ruinane av Porten…"

Skildring av Elvheim si Armeliste (1576 poeng).

Veldig fritt etter WFB, liksom... men det har ikkje vorte rådført med faktiske regelbøker eller armelister, så poengrekninga er humoristisk meint, berre basert på hukommelse og intuisjon – eller eventuelt mangel på desse. 

1. "Lensmann i Elvedalen, Harry Hagleskur" (100poeng). 

Om ein lagar trøbbel nederst i dalen, så er det Harry som ordnar opp. Han reiser rundt på landsbygda og blandar seg inn i så mykje som mogeleg. Han er ein regelrett snushane, og kjenner berre ei lov, si eiga. Maktvakumet i smågrend og utmark gjer at han lett tek på seg ei rolle som både dommar, jury og maktutøvar - noko som ikkje alltid har vore like vellukka - og som har gitt han tilnamnet "Skitne Harry". 

I kamp vil Harry skyte kring seg med hagla si, som han ladar legendarisk raskt, eller fyre av grovkalibra rundar frå femløparen sin. Han fektar og dugeleg med sverdet og er heller ikkje verst i nevekamp. Om det skulle bli nødvendig å forsvare dalen ville det vera naturlig at Harry tok på seg å leie ein "Sint Mobb" samla frå ladsbyar og grender han held oppsyn med. 

2. "Sint Mobb" (16 x 10poeng). 

16 sinte bønder frå Elvedalen med faklar, høygaflar, nokre jaktrifler og klirrande posar fulle av eplebrent. Følget har stort sett god lynsjestemning, og kan lage masse kvalm, men trenger en sterk leder om de skal i krig. Så lenge det er blankt på flaskene held dei mot og sinne oppe, men treng stadig påfyll. 

3. "Alex med fela" (30p)  2 Frikarkrigsdansarar" (2 x 15poeng). 

Alex spenner kampstrengene på fela si, og stemmer ho til strid, medan krigsdansarane varmar opp. Dei brukar ei stund på å spele - og danse - seg varme, men etter kvart byrjar dei te seg som ei eining. Krigsdansarane spinn og virvlar energisk omkring, kroppane deira dødelege våpen. Felespelaren, med oversikt, kontrollerer dei to krigsdansarane og styrer dei kring på slagmarka ved hjelp av musikken. I tillegg til å styre dansarane vil den gneldrande lyden frå fela plage motstandarar som ikkje er vandt til dette larmande og levande, men samstundes arkaiske kulturuttrykket.

4. "Sletta janitsjar" (7 x10poeng) 

Tamburinmajor og fanebærer Isaksen leiar korpset som har base på Høgskulen i Sletta. Når dei ikkje speler til kamp, speler dei på studentfestar og revyar på Studentkroa. Blåseseksjonen består av saksofon, klarinett, tuba og trombone, noko som gjev ein varm og djup melodiføring. Rytmeseksjonen har skarptromme, stortromme og Isaksens tamburin. Korpset har, etter alle åra med speling for tørste studentar, fått eit avslappa forhold til alkohol og jazz. Med dette korpset ved si side marsjerer ein ikkje i kamp, ein dansar slentrande.

5. "Flatt Strukturerte Slettanarkister" (7 x10poeng) 

Skulle det oppstå gateslag og hornmusikk vil garantert glade anarkistar frå Sletta dukke opp. Vepna med murstein, balltre, brannbomber og godt humør slentrar dei i kamp til tonane av Sletta Janitsjar som speler mellom anna "Tåke på Vatnet" og "Gamal Jegerjazz". Dei er lette å kjenne att på slagmarka på grunn av dei orange pannebandmaskene dei ifører seg. Når dei ikkje driv med aksjonar sit dei på støvete hyblar og skriv manifest, maler slagord på vegger, har stormfulle romanser og henger på Studenhuset. 

6. "Byvakter frå Elvedalen" (8 x 13poeng). 

Om dalen skulle måtte forsvarast vil byvaktene i Dal, Dalen Bru og Foss sende nokre vektarar. Dei kler seg i lette ringbrynjer med enkle plateforsterkingar, og sloss effektivt med både spyd, skjold og kortsverd. Dei vil stadig gjere eit nummer utav at dei er yrkessoldatar, og dermed mykje meir disiplinerte - og sofistikerte - innanfor krigskunsten enn andre einingar som til dømes "Sinte Mobbar" eller "Slettanarkistane". Dei synes dessutan at det fordømrade studentkorpset burde blitt stramma opp ein god del, då det nesten er umogeleg å marsjere når dei på død og liv skal spele så proggete. 

7. "Byvakteining Triangelurum" (6 x13poeng) og "Triangelsjøen Skyttarlag" (4x 13poeng). 

Det er kjent blandt borgarskapet i Triangelurum at det borte på sletta i Hengjedalen ikkje akkurat herskar lov og orden. Sletta er meir eller mindre ein fristad for anarkistar, studentar og andre dagdrivarar som stadig kjem til frukthagane rundt Triangelsjøen for å gå på slang. Det er derfor ein sterk kultur i bygdene omkring Triangelurum å forsvare sin eigen eigedom. Om heile fyrstedømmet skulle trugast vil folket kring sjøen midlertidig oversjå desse nabokranglane, og kjempe side om side med anarkistar og røvarpakk for å redde Elvheim som det er.

8. "Lensmann i Hengjedalen, Rupert Rifleskrent" (100poeng). 

Om ein beveger seg oppover i Hengjedalen vert ein garantert overvåka av Rupert. Han ruslar omkring mellom ulike brakker oppe på dei beste utsiktspunkta i liene, der han ligg og speider ned i dalen gjennom den imponerande kikkerten sin. Så lenge ein oppfører seg vil ein få gå i fred, men ein vert uansett utførleg loggført i boka hans. Om ein lagar bråk er ikkje Rupert sein om å ta turen ned i dalen for å ordne opp.

Kikkerten kan han også montere på rifla si, noko som bidreg til at han er ein glimrande snikskyttar med forbløffande treffsikkerheit. Han er og slagkrafiig i nevekamp og har opparbeida seg eit velfortjent rykte som slosskjempe. I sosialt lag derimot er Rupert fåmælt og klønete etter å ha brukt mesteparten av tida si einsam i naturen. Først etter at han har fått seg rikeleg med drikke tør han til, og utpå kvelden kan det til og med hende han fiskar opp munnspelet frå sekken.

9. "Luftbruvektargruppe" (4x 15poeng). 

Det er heilt klart i det private heisselskapet Luftbrua si interesse at maktbalansen i dalen held fram med å være som den er. For å beskytte sitt monopol på godstransport mellom Elvedalen og Hengjedalen vil dei, i knipe, stille med ei gruppe spesialtrente vektarar. Med tunge rustningar, gassmasker, battongar og tåregassgranatar vil dei ta ut uromoment med sleivete presisjon. Kjent for effektive blits og overdreven brutalitet som berre kan mobiliseres under korporat leiing. 

På fritida er vektarane berykta skjørtejegarar og serdeles aktive i både det øvre og nedre jetsettet i dalen. Dei spelar gjerne bowling, går på teaterframsyningar eller et dyre fleireretters middagarar på lokale kroer. 

10. 2 "Røvarar frå borga Utsyn", "2 Våghalsar" og "Legendarisk Våghals frå Utsyn, Lars Luftetur" (2x 15poeng og 2x 20poeng 1x50poeng). 

Gøymt bak Vardtoppen innerst i Skrinnheimen ligg borga Utsyn, men borgherrene har mange speidande auge i fjellsidene, og veit stort sett akkurat kva som skjer på austsida av Elvedalen. Utsyn er nøgde med tilhøva i dalen, og vil hjelpe med å bevare ordenen. Om dalen vert truga vil dei stille med både fotsoldatar og våghalsar. Fotsoldatane er godt pansra, og bruker gjerne tunge tohandsvåpen. Våghalsane er, i kamp, som i lufta, fryktlause og elegante. Dei nyttar ulike typar lammande urtegass for å sette motstandarar ut av spel før dei gyv laus på dei med lette handvapen og skarpe knivar. 

Vanlegvis held våghalsane oppsyn med dalen, og ser seg ut enkle offer som dei overfaller frå lufta. Offera vert dopa ned med gassgranatar før skukane rundstjeler, og spring opp i borga igjen med byttet for å feste. Sidan dei er orntlege rølpegutarpassar freistar dei alltid å ta med seg eventuelle kvinnelege gissel opp til borga, både til forlystelse og for å kreve lausepengar. Dei maskerte skurkane kan få mindre staute motstandarar til å bleikne, og har eit velfortjent dårleg rykte. 

Den Legendariske Lars Luftetur skal ha over 1000 svev, og nytter ei karakteristisk luftfløyte, som kan høyrest lang veg når han kjem susande gjennom lufta.

11. 2 "Røvarar frå Trisyn" og 4 "Våghalsar" (2x 15poeng og 4x 20 poeng). 

Med utsyn over Triangelsjøen, strengbane til Triangelurum og med rask forbindelse via Luftbrua, ligg borga Trisyn like under Elvtoppen. Frå varden på toppen av dette ruvande fjellet har dei god utsikt til både Triangelsjøen, Elvedalen og Hengjedalen - med andre ord, det meste av busetnaden i fyrstedømmet. Det er klart at borgherrene ønsker å behalde sin unike possisjon og maktbase - og vil alltid jobbe for å bevare Elvheim slik det er. 

Trisyn ser seg sjølv mykje meir som ein politisk fraksjon i dalen, enn eit røvarreir, og slik situasjonen i dalen er no likar dei å gøyme seg bak Tåkefyrstforvaltaren i Nye Elvesalen, og heller trekke i trådar så godt dei kan. Dei har heller ikkje rykte på seg for å drive med utstragt landevegsrøveri. Om noverande orden vert truga, vil borgherrene derfor stille med 2 tungt væpna røvarsoldater for syns skuld, saman med fire våghalsar som vil stå til disposisjon.

12. "Skummel DjupstrupeTrollmann frå borga Innsyn" og "Forumtrolleining frå Bomstilltoppen" (1x 75 poeng, 1x25 poeng og 1x100 poeng). 

Stillheimen har mange løyndomar som passar best godt gøymt i skuggen av Bomstilltoppen. Sanningene om kva som foregår i den nitidig uthogde borga i fjellsida ved Stillegrunnvatnet er såpass ille at dei er best uuttalt. Likevel, om den gamle ordenen vert ytterlegare truga, så skal ikkje Innsyn denne gongen nøle med å stille med ein liten smaksprøve på sitt grufulle skrekkarsenal. 

Djupstrupetrollmenn, som i årevis med tausheit har samla opp, og reindyrka, all mogeleg fanenskap slepp denne fri i lange improviserte remser av pur bannskap som slår frykt i dei som høyrer. Med seg frå Innsyn har Djupstrupene også granatar fylde med ulike urteoppkok, både sovegass, tåregass og andre lumske forbindelsar som Folk Flest helst ikkje vil vite om. 

Trollførarar leiar sinte Forumtroll fram til frontlinja i kampane, der dei vert dytta i retning fienden. Svært oppeldna av hornmusikk og dei hardt spytta orda frå Djupstrupetrollmennene, går dei hatefulle trolla inn i ei tilstand av kamplyst og ekstase der dei angrip alt dei kan få tak i. Desse hårlause og grå trolla sprer terror til alle som opplever den grelle framferda deira - anten det er fienden, eller allierte. 

13. "Tåkefyrstfortredar Konrad Kvinberg av Nye Elvesalen" (1x 10poeng). 

Til og med Tåkefyrstforstandaren har vorte utskremt frå Nye Elvesalen for å sjå til styrkane. Ikledd den karakteristiske lusekofta vil denne lurvete lysluggen stå skjelvende i utkanten av slagmarka og håpe på at ingen oppdager, eller bryr seg om ham. Han er minst like duglaus i kamp som i diplomati og politikk, men det er gamal skikk at Tåkefyrsten skal delta i kampar, så ingen har eigentleg noko valg i den saka. 

Han sjølv vil helst berre bli gamal nok til å gå av med pensjon, og flytte langt, langt bort. Han ser for seg ei lita hytte i ein gløymt dal, der han kan pusle i hagen heile dagen, og viktigst av alt - utsette alle vrine val til i morgo.

14. "Tåkefyrstfortredaren sin livgarde" (3x 25poeng).

Tre topptrente soldatar med tunge rustningar og våpen som følger Tåkefyrstforstandaren kor enn han måtte gøyme seg. Desse er plukka ut blandt dei beste byvaktene i Elvheim, og regelrett tørstar etter strid, fart og spenning.     

Grundig Kartlegging 2

Vyrde lesar! Som eg lova sist skulle det bli litt kortare pauser mellom innlegga, men det har likevel gått nokre månader sidan forrige oppdatering. Livet krevar sitt.

I dette innlegget vil eg gjerne vise fram ei teikning som eg har brent etter å dele heilt sidan eg var ferdig å blekke den ein gong på vårparten. Dei av dykk som slo av ein prat med meg på Arcon kjenner den kanskje igjen, og no er eg altså endeleg ferdig med fargelegginga. 

Som ein kanskje kan sjå er dette eine halvparten av eit større kart, og dei som har fulgt med på Fjasinga mi ei stund ser kanskje at dette er ei nyteikning av oversiktskartet som var posta i innlegg "12) Grenselandet". Det er riktignok berre eine halvparten av det gamle kartet, nermare bestemt "Austbredden", den sida eg har arbeida mest med til no. Den andre halvparten av kartet er skissa, men eg kjem ikkje til å jobbe med den på ei god stund enda, for eg har fleire andre delprosjekt som eg vil fullføre før arbeidet med "Vestbredden" tek til. 

Dette kartet kan kanskje kallast "Turkart", "Reisekartet" eller "Oversiktskartet", og det er meininga at det skal nyttast saman med ulike "Konfliktkart" av samme typen som eg viste fram i forrige innlegg. 

Avslutningsvis, sjølv om det no byrjar bli ganske åpenbart, kan vel nemnast at eg likar kart. Karta skal eg ta meg av, så for dykk er det vel berre å finne fram snørestøvlar, kompass og kvikklønsj. God tur!

Grundig kartlegging

Hei potensielle lesar!


Det har vore stille på bloggen i over eit år no, men arbeidet med fantasiprosjektet har likevel snegla seg vidare. Mykje har skjedd sidan forrige oppdatering, men enn så lenge legg eg ut eit lite eksempel på korleis dei nye konfliktkarta kjem til å sjå ut: